به گزارش ثریا، بالا آمدن سطح آب ها در اثر تغییرات آب و هوای کره زمین یکی از بدترین نگرانی های دانشمندان در طول طوفان های شدید است. در سناریوی گرمایش جهانی، بالا آمدن سطح آب اقیانوس ها می تواند شهرها و کشورهای سراسر سیاره را زیر آب ببرد. یکی از بزرگ ترین چالش ها پیش بینی این است که این موج های غول آسا در کجا و هر چند وقت یک بار به ساحل حمله می کنند.
دکتر رافائل آلمار (Rafael Almar) پژوهشگر ارشد این مطالعات از موسسه تحقیقات توسعه، در بیانیه ای می گوید: ترکیب جزر و مد و اپیزودهای امواج بزرگ عامل اصلی در بروز سرریزهای ساحلی است. ما نقاطی را مانند خلیج مکزیک، مدیترانه جنوبی، غرب آفریقا، ماداگاسکار و دریای بالتیک شناسایی کردیم که در آن ها افزایش خطر بیشتر است.
یک تیم پژوهشی بین المللی از دانشمندان فرانسوی، هلندی، برزیلی، پرتغالی، ایتالیایی و نیجریه ای با ترکیب داده های ماهواره ای و مدل های دیجیتال، بحران احتمالی را شناسایی کردند. آنها دریافتند که به دلیل بالا آمدن سطح آب دریا و شکل گرفتن امواج بزرگ، سر ریز دریا به خشکی و در نتیجه سیل، شتاب بیشتری خواهد گرفت.
مناطق ساحلی کم ارتفاع محل زندگی نزدیک به ۱۰ درصد از جمعیت جهان هستند. علاوه بر فرسایش مداوم، این مناطق و اکوسیستم های منحصر به فرد آن ها با خطرات مخربی از جمله سیل مواجه هستند. نمونه های اخیر عبارتند از طوفان کاترینا، که در سال ۲۰۰۵ نزدیک به ۲ هزار کشته و یک میلیون نفر آواره بر جای گذاشت. در سال ۲۰۱۰، طوفان Xynthia ده ها نفر را در سراسر اروپا کشت، در حالی که طوفان هایان، که در سال ۲۰۱۳ آسیا را درنوردید، بزرگترین طوفان استوایی است که تاکنون اندازه گیری شده است.
دکتر آلمار در این باره می گوید: انتظار می رود این رویدادهای سریالی به دلیل گرمایش جهانی شدید تر و مکررتر شوند. این پیامدها همچنین به دلیل افزایش فشارهای انسانی، مانند توسعه سواحل و زیرساخت ها و شهرنشینی سریع، افزایش خواهد یافت. انتظار می رود که کشورهای مناطق استوایی بیشتر تحت تأثیر قرار گیرند. لازم به ذکر است که امواج اقیانوس نقش بسزایی در تعیین سطح دریاها دارند.
در این پژوهش، محققان از اطلاعات توپوگرافی دقیق و شبیه سازی های کامپیوتری بی سابقه استفاده کردند. این اطلاعات شامل برآوردهای جدید از سطح دریاها شامل جزر و مد، تجزیه و تحلیل امواج ناشی از باد و اندازه گیری های دفاع طبیعی و مصنوعی ساحلی بود.
داده‌های ماهواره ای برای تعریف دو پارامتر کلیدی در توپوگرافی ساحلی یعنی شیب ساحل محلی و حداکثر ارتفاع سواحل استفاده شد. بالاترین افزایش سطح آب های ساحلی در بازه های زمانی یک ساعته محاسبه شد تا تعداد ساعات بالقوه سالانه که طی آن ساحل زیر آب فرو می رود در هر منطقه شناسایی شود.
دانشمندان همچنین بر اساس سناریوهای مختلف افزایش سطح دریا، ارزیابی اولیه ای از زیر آب رفتن ساحل ها در قرن بیست و یکم را انجام دادند. نتایج نشان می دهد که تعداد ساعت های بالا رفتن آب سطح دریا در سواحل می تواند با سرعتی سریع تر از میانگین میزان بالا رفتن سطح دریاها افزایش یابد.
به گزارش سیناپرس، سرعت و تناوب بالا آمدن سطح آب به صورت تصاعدی در حال افزایش است و بدون توجه به سناریوی اقلیمی، تا اوایل سال ۲۰۵۰ سواحل را دربر خواهد گرفت. دکتر آلمار هشدار می دهد که تا پایان قرن فعلی، شدت انتشار گازهای گلخانه ای و در نتیجه افزایش سطح دریا بیشتر خواهد شد. در نتیجه تولید آلایندگی بالا در جهان، سطح آب ها در سواحل می تواند در مقایسه با سطوح فعلی پنجاه برابر افزایش یابد. در نتیجه همانطور که در قرن بیست و یکم پیش می رویم، مناطق بیشتری به ویژه در سواحل استوایی، شمال غربی ایالات متحده، اسکاندیناوی و خاور دور در معرض سیل و زیر آب رفتن قرار می گیرند.
منبع: studyfinds