اختصاصی ثریا- یک مطالعه جدید نشان می دهد که زباله های سیاره ای، مثل برخی اجرام به اندازه قمرها، ممکن است به منطقه قابل سکونت یک ستاره مرده مربوط باشد.
ستاره مورد بحث WD1054–226 است، که بقایای سردشده ستاره‌ای است که تمام سوخت در هسته‌اش را تخلیه کرده است. محققان در بیانیه ای خاطرنشان کردند، اگر وجود سیاره فراخورشیدی در منظومه تایید شود، این یک پیشرفت خواهد بود. تنها یک سیاره دیگر تا به امروز کشف شده است که به دور یک ستاره دیگر می چرخد. با این حال، آن سیاره یک غول گازی است، سیاره ای شبیه به مشتری، و شبیه منطقه قابل سکونت نیست (منطقه ای که معمولاً به عنوان جایی که ممکن است آب مایع در سطح یک سیاره سنگی وجود داشته باشد تعریف می شود).
جی فریحی، اخترفیزیکدان در دانشگاه کالج لندن و نویسنده اصلی این مطالعه، در بیانیه ای گفت: «احتمال وجود یک سیاره بزرگ در منطقه قابل سکونت هیجان انگیز و همچنین غیرمنتظره است؛ ما به دنبال این نبودیم.
او هشدار داد که تایید وجود سیاره با فناوری فعلی ساده نخواهد بود. او گفت: "تأیید ممکن است با مقایسه مدل های کامپیوتری با مشاهدات بیشتر از ستاره و زباله های در حال چرخش به دست آید."WD1054–226 که تنها 117 سال نوری از زمین فاصله دارد، به اندازه‌ای نزدیک است که بتوان مستقیماً توسط تلسکوپ‌های متعدد رصد کرد.
محققان متوجه شدند که ممکن است سیاره‌ای در حال چرخش به دور این ستاره سفید باشد که توسط تلسکوپ فناوری جدید 3.5 متری رصدخانه جنوبی اروپا در رصدخانه لا سیلا در شیلی شناسایی شده است. مشاهدات اضافی با تلسکوپ فضایی شکار سیاره ناسا، ماهواره بررسی سیاره فراخورشیدی عبوری (TESS)، روشنگری بیشتری در مورد اینکه چرا این تغییرات روشنایی ممکن است رخ دهد، در اختیار محققان می‌گذارد.
داده‌ها نشان می‌دهند که افت درخشندگی WD1054–226 با 65 ابر زباله‌های سیاره‌ای با فاصله یکنواخت که هر 25 ساعت یک‌بار به دور ستاره می‌چرخند، مطابقت دارد. توزیع منظم زباله ها در فضا نشان می دهد که یک سیاره زمینی (از نظر اندازه مشابه زمین) ممکن است همه چیز را در جای خود نگه دارد. ستاره‌ها قبل از فروپاشی ، فاز به اصطلاح غول سرخ را پشت سر می‌گذارند. زمانی که خورشید به یک غول قرمز تبدیل شود، دیگر امکان حیات روی زمین وجود نخواهد داشت. به طور موقت، منطقه قابل سکونت به سمت منظومه شمسی بیرونی حرکت می کند.
بنابراین هر سیاره ای که به طور بالقوه می تواند دارای آب و در نتیجه حیات باشد، یک تحول عظیم خواهد بود.این منطقه برای دو میلیارد سال، یا حداقل یک میلیارد سال آینده، قابل سکونت خواهد بود.