شبکه علمی ثریا: لجبازی کودکان بین سه تا شش سال امری طبیعی است، هم چنین اقتضای سن آن ها باعث می شود تا دست به افعالی زنند که گاهی از سوی بزرگترها برچسب لجباز بودن را به خود گیرند، اغلب سرزدن چنین واکنش هایی به دلیل رفتار ارتباطی خانواده است.
اگر والدین در مقابل کودک با هم ارتباط خوبی نداشته باشند و درخواست های یکدیگر را با لجبازی رد کنند، فرزند آن ها این لجبازی را درک می کند و آن را به زودی انجام می دهد، در نتیجه والدین نباید انتظار داشته باشند که کودکشان پرخاشگری و لجبازی نکند.
جر و بحث، مجادله با پدر و مادر، دعوا کردن با همسالان از جمله رفتارهایی است که کودکان از خود نشان می دهند، گاهی به دنیا آمدن فرزند جدید به لجباز شدن بیشتر کودک دامن می زند و بهانه های کودک را برای جلب محبت والدین بیشتر می کند.
در برخورد کلی در زندگی، باید به گونه ای با کودک رفتار شود که او بتواند در امور روزمره ی خود، به طور مستقّل و گاهی بدون نیاز به دیگران تصمیم گیری کند، البته فشارهای منفی را نباید در این خصوص وارد کرد، بلکه باید با راهنمایی های مناسب تذکّر داد و روش های صحیح را به موقع به او آموزش داد، انتقاد همراه با تشویق نتایج بهتری به دنبال دارد.
هدف این نیست که کودکی را تربیت کنیم که آرام باشد و از همه دستورهای والدین اطاعت بی چون و چرا کند، بلکه هدف این است که پدر و مادرها یاد بگیرند که رفتار مناسب را در کودک خود تقویت کنند.
رفتار کودک را تحسین کنید نه شخصیت او را، همچنین وقتی از او انتقاد می کنید شخصیت او را زیر سؤال نبرید، مثلا به جای اینکه بگویید خیلی بچه بدی هستی، می توانید بگویید، من از شیوه پاسخ دادن تو خوشم نمی آید.
منبع:tebyan.net