اختصاصی ثریا- پرواز فضایی طولانی مدت بر روی مغز فضانوردان تاثیر می‌گذارد. انسان در طول پرواز فضایی در معرض عوامل استرس زای محیطی شدید قرار می گیرد و با تغییراتی در ساختار مغز و جابجایی مایعات داخل جمجمه ای برمی گردد. تا به امروز، هیچ مطالعه ای اثرات پرواز فضایی بر فضاهای اطراف عروقی (PVSs) درون مغز را ارزیابی نکرده است. اما مطالعه جدیدی که توسط دانشگاه علوم و بهداشت اورگان انجام شد، تأثیر پرواز فضایی طولانی مدت بر مغز فضانوردان را بررسی کرد. این مطالعه نشان می‌دهد که پرواز فضایی طولانی فضاهای پر از مایع را در امتداد سیاهرگ ها و شریان های مغز تغییر می دهد. این یافته‌ها می‌تواند پیامدهای مهمی در حین ادامه اکتشاف فضایی داشته باشد.
دانشمندان مغز 15 فضانورد را قبل و بعد از سفرهای طولانی مدت در ایستگاه فضایی بین‌المللی اسکن کردند. آنها از MRI برای اندازه گیری فضای اطراف عروقی - یا فضای اطراف عروق خونی - در مغز فضانوردان قبل از پرتاب و بلافاصله پس از بازگشت آنها استفاده کردند. آنها همچنین یک، سه و شش ماه پس از بازگشت، MRI را تکرار کردند. عکس‌های گرفته شده توسط فضانوردان با عکس‌هایی که 16 شرکت‌کننده کنترلی روی زمین از همان فضای اطراف عروقی در مغزشان گرفته بودند، مقایسه شد.
دانشمندان پس از مقایسه عکس‌های قبل و بعد، متوجه افزایش فضاهای اطراف عروقی در مغز فضانوردانی شدند که تجربه اولین بار را داشتند. اما هیچ تفاوتی بین فضانوردانی که قبلاً در ایستگاه فضایی در مدار زمین خدمت کرده بودند، وجود نداشت.
نویسنده ارشد ،استادیار اطفال (عصب شناسی) در دانشکده پزشکی OHSU، گفت: «ممکن است فضانوردان با تجربه به نوعی هموستاز رسیده باشند.»
با وجود ناهنجاری های مشاهده شده در نواحی اطراف عروق مغز، دانشمندان هیچ مشکلی در تعادل یا حافظه بصری که ممکن است نشان دهنده نقص عصبی در بین فضانوردان باشد، کشف نکردند.
این محقق گفت: «این مطالعه می‌تواند در کمک به تشخیص و درمان اختلالات مرتبط با زمین که شامل مایع مغزی نخاعی، مانند هیدروسفالی است، ارزشمند باشد.» این یافته‌ها نه تنها به درک تغییرات اساسی که در طول پرواز فضایی رخ می‌دهد، بلکه برای افرادی روی زمین که از بیماری‌هایی که بر گردش مایع مغزی نخاعی تأثیر می‌گذارند رنج می‌برند،نیز کمک می‌کند.»