اختصاصی ثریا- ناسا اولین هواپیمای تمام الکتریکی خود را برای پرواز آزمایشی آماده می‌کند. ناسا برای اولین پرواز آزمایشی هواپیمای آزمایشی X-57 خود در اواخر امسال آماده می‌شود، هواپیمایی که نه با بنزین هوانوردی، بلکه با همان باتری‌های لیتیوم یونی کار می‌کند که ممکن است در کامپیوتر لپ تاپ پیدا شود. پروژه نمایشگر پرواز X-57 در سال 2016 با هدف کاوش در نیروی محرکه تمام الکتریکی به امید توسعه هواپیماهای کارآمدتر و سازگار با محیط زیست راه اندازی شد. طبق گفته سازمان بین‌المللی هوانوردی غیرنظامی، هوانوردی حدود دو درصد از انتشار CO2 جهانی را تشکیل می‌دهد و ناسا خاطرنشان می‌کند که برخلاف بنزین خودرو، بنزین هوانوردی همچنان حاوی سرب است، هرچند سطوح پایین‌تری دارد اما عامل اصلی آلودگی سرب در محیط‌زیست است.
هواپیمای X-57 در حال حاضر قرار است اولین پرواز آزمایشی خود را در ماه جولای انجام دهد. هواپیماهای آزمایشی با نام X، به دهه 1940 بازمی‌گردند، زمانی که تلاش مشترک نیروی دریایی ایالات متحده و پیشروان ناسا و نیروی هوایی ایالات متحده، داشتن برنامه X-1 با محوریت حمل گلوله بود. در سال 1948، چاک یگر از هواپیمای بل X-1 با موتور موشکی برای شکستن دیوار صوتی استفاده کرد. ورودی‌های بعدی این سری شامل X-15 در اواخر دهه 1950 و X-51 در دهه 2010 بود که هر دو پروازهای مافوق صوت در ارتفاع بالا را بررسی می‌کردند، یعنی با سرعتی بیش از پنج برابر سرعت صوت پرواز می‌کردند.
هسته X-57 به اندازه برخی از پیشینیان X-plane آن عجیب و غریب نیست، اما ناسا با این وجود در حال آزمایش چندین فناوری پیشرفته با این هواپیما است. فناوری‌هایی که در این مورد به کار می‌روند نه برای پرواز بالاتر یا سریع‌تر، بلکه برای پروازی آرام‌تر و کارآمدتر است. آژانس فضایی یک هواپیمای هوانوردی عمومی دو موتوره ساخت ایتالیا، Tecnam P2006T که به صورت تجاری در دسترس بود، گرفت و سپس شروع به انجام تغییرات کرد. موتورهای دوقلو چهار سیلندر چهار زمانه Rotax 912S3 پیستونی که در نزدیکی بدنه در امتداد بال نصب شده‌اند، از بین رفته‌اند و با دو موتور الکتریکی 60 کیلوواتی جایگزین شده‌اند که پروانه‌هایی با قطر 5 فوت نصب شده‌اند و در نزدیکی نوک بال‌ها نصب شده‌اند. در امتداد لبه‌های جلویی بال‌ها، 12 روتور کوچکتر با موتور الکتریکی با قطر 1.9 فوت نصب شده‌اند.
ناسا بال‌های X-57 را فقط به 42 درصد اندازه قبلی خود پیکربندی کرد، طرحی که به گفته آژانس فضایی باعث کاهش کشش برای کارآمدتر کردن پرواز می‌شود. ۱۲روتور کوچکتر به کاهش تلفات در بالابر از بال کوچک کمک می کند و در واقع نیروی بالابر موجود برای هواپیما را دو برابر می کند. این تکامل فناوری است که ناسا آن را Leading Edge Asynchronous Propeller Technology یا Leaptech می نامد، که آژانس فضایی آن را روی بال مدل نصب شده روی کامیونی که با سرعت بالا در بیابان در سال 2015 رانندگی می کرد، آزمایش کرد.
موتورهای الکتریکی و وسایل الکترونیکی هوانوردی توسط دو بسته باتری لیتیوم یونی 400 پوندی نصب شده در کابین هواپیمای X-57 که مجموعاً 23 کیلووات ساعت یا توان تولید می کنند، تغذیه می شوند. ناسا زمان و تلاش زیادی را صرف کرد تا مطمئن شود که آنها نمی توانند بیش از حد گرم شوند و آتش نگیرند. اگر X-57 بتواند قابلیت پرواز تمام الکتریکی را بر فراز صحرای کالیفرنیا در نزدیکی مرکز تحقیقات پرواز آرمسترانگ ناسا نشان دهد، می تواند راه را برای هواپیماهای الکترونیکی 40 درصد کارآمدتر از هواپیماهای امروزی هموار کند. بدون موتورهای احتراقی، این پروازها می‌توانند بی‌صداتر باشند، اگرچه وجود ملخ‌های الکتریکی نیز مانند پرواز یک پهپاد سروصدا ایجاد می‌کند.