البته بعضی از افرادی که خیلی برایشان پیدا کردن الماس مهم باشد، وسیله ای به نام روکا (seruca) را برای شستن و جدا کردن الماس های درشت تر و سنگین تر از الماس های سبک تر استفاده می کنند. این معدن الماس تقریبا از ۱۰۰ سال پیش کشف شد و از آن زمان بارها و بارها هزاران الماس و سنگ های قیمتی و نیمه قیمتی دیگر از آن بیرون کشیده شده است که یکی از پر ارزش ترین آن ها هم الماسی ۴۰ قیراطی به نام «عمو سم»! بود که بزرگ ترین الماسی است که تا به امروزه در ایالات متحده آمریکا پیدا شده است. در طول این سال ها انواع و اقسام الماس ها در رنگ ها و اندازه های مختلف پیدا شده است و طبق آماری که وجود دارد ظاهرا سالانه ۶۰۰ قطعه الماس در این معدن پیدا می شود.
تمام الماس هایی که در معدن الماس آرکانزاس پیدا می شوند، حدود ۳ میلیون و حتی بیشتر سال پیش در عمق زمین و در فاصله ای ۶۰ تا ۱۰۰ متری از زمین شکل گرفته اند و بعدها بر اثر فشار زمین به روی سطح آمده اند، این فشار زمین همچنین باعث می شود تا این الماس ها که از کربن هستند به صورت کریستال در بیایند و به شکل زیبایی که می بینیم، شوند. تقریبا ۱۰۰ میلیون سال پیش، یک ستون بزرگ از ماگما، این مواد را در نزدیکی سطح زمین آورد.
آب و هوای زمین در طول سال ها و با گذشت زمان مواد به روی سطح زمین آماده را فرسوده کرد و از آن، این الماس های محکم و با ثبات بر جا ماند، الماس هایی که در واقع در خاک هستند و برای پیدا کردن آن ها مجبورید تا زمین را بکنید. البته معمولا الماس ها با سنگ های قیمتی و نیمه قیمتی دیگر در زمین قاطی هستند، از سنگ های دیگری که در خاک به همراه این الماس های پیدا می شوند می توان به آمیتیس، عقیق و سنگ یشم سبز اشاره کرد.
اولین بار در سال ۱۹۰۶ بود که الماس ها در معدن الماس آرکانزاس کشف شدند در همان زمان فردی به نام جان هودل استون در مزرعه اش در این منطقه در حال کار کردن بود که دو قطعه کریستال بسیار عجیب پیدا کرد. همان موقع او شک کرد و احتمال داد که شاید این دو کریستال، الماس باشند بنابراین آن ها را به پیش یک طلا فروش در همان منطقه برد تا مطمئن شود که آیا آن ها الماس هستند یا خیر. سریعا بعد از این کشف بود که هزاران نفر به منطقه مورفیریزبورو آمدند به امید این که آن ها هم بتوانند الماس پیدا کنند و البته که دست خالی برنگشتند حتی هنوز هم که هنوز است اگر شما به آن جا بروید، دست خالی برنمی گردید!
جالب است بدانید که خود هودل استون اصلا علاقه ای به کند و کاو در معدن الماس نداشت و به همین خاطر مزرع اش را به قیمت ۳۶۰۰۰ دلار به گروهی از سرمایه داران فروخت.
بعد از مدتی سرمایه گزاران هم تصمیم گرفتند تا این معدن را در دهه ی ۱۹۵۰ به روی عموم باز کنند. آن ها تصمیم گرفتند که در ازای دریافت مبلغ پایینی، به مردم اجازه دهند تا وارد این زمین شوند. در سال ۱۹۷۲، ایالت آرکانزاس این قطعه زمین را خرید و نام آن را پارک ایالتی دهانه ی الماس ها گذاشت.
بیشتر الماس هایی که در این پارک پیدا می شوند بسیار کوچک هستند و گاهی شکل دادن و کات کردن آن ها به عنوان یک سنگ کار بسیار مشکلی است با این حال گردشگرانی که به این پارک می روند می توانند الماس های ۳ تا ۵ قیراطی پیدا کنند که هر کدام از آن ها هزاران دلار می ارزد.
منبع: amusingplanet.com