توصیف بهتری که برای اعلام این خبر می توانیم به کار ببریم این است که ۱ کوزه ی بیضی شکل که ۴ هزار سال قدمت دارد، کشف شده است که در آن بقایایی روغنی مایع قرار گرفته است که با بررسی قدمت آن به تازگی ثابت شده است که این روغن مفید طبیعی، با ۴ هزار سال قدمت در واقع تاریخ و پیشینه ی استفاده از آن را در تاریخ به مدت ۷۰۰ سال جا به جا نموده است، روغن زیتون است. در واقع بر خلاف تصور محققان، این ماده تا به الان ۷۰۰ سال بیشتر از آن چه که فکر می کرده اند قدمت داشته است و چه بسا این مدت در کشف های بعدی بیشتر هم شود.
بقایایی از مایعی که به آن به اصطلاح طلا هم می گویند و به تازگی کشف شده است، ظاهرا در یک ظرف تخم مرغی شکل کشف شده است که نشان می دهد مردمانی که در دوران باستانی در ایتالیا زندگی می کرده اند، بیش از ۴ هزار سال پیش این ماده را تهیه و از آن استفاده می کرده اند و در استفاده از این مایع برای مصارف گوناگون پیش قدم بوده اند در واقع قدیمی ترین روغن زیتون جهان در این ظرف شف شده است.
با توجه به این یافته ها می توان به جرات گفت که، قدمت استفاده از روغن زیتون در ایتالیا به ۷۰۰ سال پیش از آن چه که تا به الان تصور می شده است، می رسد! یافته های پژوهشگران می گوید که پس از تجزیه و تحلیل بقایای به جای مانده در کوزه ی تخم مرغی شکل و ۲ ظرف دیگری که در منطقه ی کاستلوچیو (Castelluccio)، منطقه ی حفاظت شده ی باستان شناسی متعلق به عصر برنز در سیسیل پیدا شده است و آنان پس از بررسی بر روی این ظرف و محتویاتش به این نتیجه رسیده اند.
یکی از مورخان دانشگاه فلوریدای جنوبی و سرپرست گروه تحقیقاتی که این کشف را کرده اند، دکتر داوید تاناسی به مجله ها و محافل علمی اعلام کرد که بیش از پیش این ظرف حائز اهمیت است و می خواهد به خاطر شکل کمیابی که این ظرف دارد به خصوص در زمینه ی نقش و نگار خاصش، تصمیم دارد که تحقیقات بسیار بیشتری بر روی آن انجام بدهد.
او در این زمینه گفته است که: با توجه به بررسی هایی که کرده ایم به این نتیجه رسیدیم که در ظرف یافت شده، نشانه هایی از برخورد کارد و چنگال هایی به سبک سیسیلی در این ظرف دیده می شود که قدمت آن ها هم به آغاز هزاره ی دوم که مصادف است با ابتدای عصر برنز و همچنین هزاره ی سوم قبل از میلاد مسیح باز می گردد.
تیم من اهداف مختلفی در سر دارد ولی یکی از مهم ترین هدف های ما در زمینه ی بررسی این ظرف این است که در واقع می خواهیم بدانیم که چه استفاده هایی دیگری از این ظرف می شده است؟ در واقع ما برای رسیدن به پاسخ این سوال از تجزیه و تحلیل های شیمیایی مختلفی بر روی بقایای ارگانیک درون ظرف ها انجام داده ایم.
دکتر تاناسی و تیم تحقیقاتی او، به بررسی مقادیر اندکی از مواد آلی موجود در ظرف‌ها پرداختند و برای این کار و همچنین جدا سازی مواد موجود، از ۳ روش مختلف برای بررسی بقایای شیمیایی موجود در ۳ ظرف یافت شده ی مختلف استفاده کردند.
تیم تحقیقاتی تاناسی، بقایای ارگانیکی از هر ۳ ظرف به دست آوردند که حاوی اسیدهای اولئیک و لینولئیک بودند که هر دو به اتفاق از روغن های اصلی تشکیل دهنده ی روغن زیتون و یا به عبارتی دیگر، قدیمی ترین روغن زیتون جهان هستند.
تا به قبل از این کشف، تنها نشانه های شیمیایی که از روغن زیتون تا کنون کشف شده بودند تنها مربوط به کوزه های کشف شده در قسمت جنوب ایتالیا، در منطقه های کوزنزا و لچه بودند. بر اساس بررسی های انجام شده بر روی این کوزه ها، قدمت این ها به حدود ۳۳۰۰ سال پیش و به دوران مس باز می گردد.
با توجه به انجام آزمایشات مختلف شیمیایی و همچنین پرتو نگاری های مختف و همچنین با توجه به مکانی که این ظروف کشف شده اند و از همه مهم تر شکل و طرح و نگار خاصی که دارند، به این نتیجه رسیده اند که این ظرف های پیدا شده بی شک، متعلق به حدود ۴ هزار سال پیش و مصادف با دوران ابتدایی برنزی سیسیل در ایتالیا هستند.
مورخان و محققان به صورت متفق القول معتقدند که درخت زیتون، در ابتدا در خاورمیانه کشت می شده است و بعدها، از طریق دریای آناتولی به کشور یونان برده شده است. اولین استفاده ی ایتالیایی‌ها از روغن زیتون به زمانی باز می گردد که یونانی های، درختان زیتون را به منطقه ی مدیترانه آوردند و آن را در این منطقه رواج دادند.