به گزارش شبکه علمی ثریا، نشست تخصصی نقش ادیان در تبیین ارزش های اخلاقی روز گذشته در سالن همایش های کتابخانه ملی با حضور اساتید برجسته این حوزه برگزار شد.
در انتهای نشست حجت الاسلام تقی زاده داوری پیرامون اخلاق زیستی در آراء متفکرین مسلمان به سخنرانی پرداخت.
وی گفت: ۳ متفکر را بنده انتخاب کرده ام در این موضوع که عبارت اند از ابوریحان بیرونی، ناصرخسرو و عبدالرحمن بن خلدون. به عقیده من اخلاق محیط زیست یا همان بیو اِتیکس تنها بر عهده علمای اخلاق نیست. ابوریحان ۱۴ سال بر روی فرهنگ هند مطالعه می کند و در کتابی با ۸۰ باب شرحی جامع از مظاهر فرهنگی هند ارائه می کند. او در این کتاب تنها به توصیف اکتفا نمی کند و شرح و تفسیر آداب هندیان و مقایسه آن با انواع فرهنگ های دیگر را نیز مورد توجه قرار می دهد. به عنوان مثال در مسایل محیط زیستی می گوید هندیان مثل یونانیان قدیم آدابی بر نوشتن بر روی درختان نیست. فقط بر یک نوع درخت می نویسند که از چوب آن کاغذ درست می کنند.
تقی زاده در ادامه گفت: ناصرخسرو قبادیانی در سفرنامه خود که طی ۷ سال از کشورهای مختلف عبور می کند در جای جای سفرنامه اش از مسایل محیط زیستی گزارش ارائه کرده است. به عنوان مثال در شهر طبریه دریایی را توصیف می کند که مردمی در کنار آن زندگی می کنند و از آن آب می خورند و این دریا به گونه ای بوده است که وقتی از چرک و فضولات آن را پاک کردند آب دریا آلوده شد به طوری که دیگر نمی شد از آن خورد و وقتی باقی فضولات را پاک کردند آب دریا به کلی خشک گردید.
رئیس موسسه شیعه شناسی در ادامه افزود: ابن خلدون به طور متمرکز بحث محیط زیست را مطرح کرده است. علم عمران ابن خلدون همان جامعه شناسی است که وی پایه گذاری کرده است. عمران روستا و عمران حضاره (شهر) در گفته های او وجود دارد. ابن خلدون معتقد است انسانیت و اخلاق و فطرت در روستا وجود دارد به دلیل آب و هوا و محیطی که به طبیعت نزدیک تر است. وی معتقد است هر چه زشتی است در شهر است. به عنوان مثال برای نجات خود به پلیس زنگ می زنند تا از آن ها دفاع کند و از طبیعت خود فاصله گرفته اند. یا به دلیل مصنوعات بشری هوای ناسالم و دود و ... وارد بدن انسان های شهری شده و مزاج و سلامت جسمی آن ها را بر هم می زند و این به دلیل نابودی طبیعت است.
گزارش از محمد بحرینی
مهر