به گزارش ثریا حضرت عیسی علیه‌السلام از برترین پیامبران اولو العزم مادون رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله است. سراسر زندگی این شخصیت بزرگوار چه آن زمان که پا به دنیا گذاشتند و چه آن زمان که با جسم شریف‌شان عروج آسمانی یافتند، پر از معجزه‌های عجیب بود.
بر اساس آیات قرآن، این رسول بزرگوار مدت کمی پس از ولادتشان زبان به تکلم گشود و خود را از بندگان خدا و از انبیای الهی معرفی کرد. خداوند در آیات 29 تا 33 سورۀ مریم سلام‌الله علیها به شرح این ماجرا می‌پردازد؛ آن زمان که هجمۀ تهمت‌های بنی‌اسرائیل بر سر آن بانوی مطهر باریدن گرفت، بسوى فرزندش اشاره کرد تا از او ماجرا را جویا شوند. اما آنها گفتند «چگونه با کسى که در گهواره و کودک است سخن بگوییم؟». در این هنگام بود که عیسی علیه‌السلام در میان تعجب همگان زبان باز کرد و فرمود «منم بنده خدا، به من کتاب داده و مرا پیامبر قرار داده است؛ و هر جا که باشم مرا با برکت قرار داده و تا زندهام به نماز و زکات سفارش کرده است و مرا نسبت به مادرم نیکوکار کرده و زورگو و نافرمانم نکرده است؛ و سلام بر من، روزى که زاده شدم و روزى که مىمیرم و روزى که زنده برانگیخته مىشوم.»1
طبق این آیات حضرت عیسی علیه‌السلام به چند موهبت خداوند در همان مهدشان اشاره می‌کنند.
1ـ مقام عبد 2ـ اتای کتاب 3ـ مقام نبوت 4ـ با برکت قرار دادن ایشان در هر نقطه‌ای از عالم هستی
به این ترتیب خداوند عیسی (ع) را که تازه پا به دنیا گذاشته است، از همان کودکی به مقام عبودیت می‌رساند، کتاب اتا می‌کند و بعد او را به مقام نبوت می‌رساند؛ مسئله‌ای که نمونۀ آن را تنها در زندگانی این رسول اولوا العزم مشاهده می‌کنیم.
پاورقی:
فَأَشارَتْ إِلَیْهِ قالُوا کَیْفَ نُکَلِّمُ مَنْ کانَ فِی الْمَهْدِ صَبِیًّا (29)
قالَ إِنِّی عَبْدُ اللَّهِ آتانِیَ الْکِتابَ وَ جَعَلَنی نَبِیًّا (30)
وَ جَعَلَنی مُبارَکاً أَیْنَ ما کُنْتُ وَ أَوْصانی بِالصَّلاةِ وَ الزَّکاةِ ما دُمْتُ حَیًّا (31)
وَ بَرًّا بِوالِدَتی وَ لَمْ یَجْعَلْنی جَبَّاراً شَقِیًّا (32)
وَ السَّلامُ عَلَیَّ یَوْمَ وُلِدْتُ وَ یَوْمَ أَمُوتُ وَ یَوْمَ أُبْعَثُ حَیًّا (33)
منبع: خبرگزاری تسنیم